Sen gelmedin...

[Osmanli-36]

Sılaya hasret gözlerle
Izlerken mavi karanlığı dolunayı
Yanıp sönen kahpe yıldızları
Zulmete sıkılan kurşunları yankıları
Ecel teri döken bulutları
Kıvranışları feryatları sitemleri yasları ölümleri
Zulama sıkılan iki el kör kurşun
Kana bunalan gecenin çizgili yüzü
Doyasıya ecelle kapışmak
Ölüme meydan okumak
yüzleşmek
Bir de o gözleri hep aramak
Darağacındaki mahkumun son sözleriydi
Sen gelmedin sen gelmedin

Alınırsın soğuk soğuk teneşire
Hissetmezsin sıcaklığını soğukluğunu
Kireçli suyun
Kurulur dünyalık malın mülkün
Dizilir üç metrelik kefene
Taşınırsın nasırlı omuzlarda
Kılınır son namazın
Göz yaşları huşu içinde
Yollanırsın dönüşü olmayan
Son yolculuğuna
Ararsın o gözleri
Bir daha görmemek üzere
Haykırırsın mezar taşına
Sen gelmedin sen gelmedin